آیا شما هم مبتلا به آلکسی تایمی هستید؟

خواهرم نگران فشار کاری پدرم است!
اما حتی یک بار هم که هنوز خواسته نشده است را به تعویق بیندازد تا پدر برای مدتی احساس راحتی کند.

مادرم با فکر خوشبختی من خوابش نمی رود اما حتی یک بار هم نشده که با من در مورد خوشبختی صحبت کند و بپرسد: فرزندم چه چیزی تو را خوشحال می کنی؟

  

من با فکر رنج و سخت مادرم از خواب بیدار کردم ، اما حتی یک بار هم که دستش را گرفتم با سینما بروم ، فیلم را می بینم و کمی به آرامش بدهم.

روانشناس به این حالت آلکسی تایمی یعنی فقر کلمات در # بیان_احساسات ایجاد می کند.

در # فرهنگ ما این مریدی یک رسم مرسوم است!
احساساتت را پنهان کن و نشان نده ...

از یک طرف در خلوت خود ، دلمان برای این و آن تنگ می شود ،
از طرف دیگر وقتی به هم بازیرسیم انگار که لالمانی آنرا گرفت!
انگار نیرویی نامرئی ، فراتر از ما وجود دارد که دهان مان را بسته تا چیزی را در مورد مورد # دلتنگی مان بگوییم!
تکلیف مان را با خودمان روشن نمی تواند بپذیرد.

فقط را دوست دارمداریم اما آنقدر شهامت نداریم که # دوست_داشتن مان را ابراز کنیم! .

ما آدم های فقیری هستیم!
چه بسا فقیری که در کلماتش احساسات را پنهان کرد.
آن قدر در بیان احساسات مان آلکسی تایمیک (فقیر در بیان احساسات و # ابراز_علاقه ) هستیم که صبر می کند تا وقتی که عزیزم از دست رفت ، آن را تا آخر عمر برای شعر بگوییم.

از یک جا به بعد ، باید این خطرناک را شکست و راه افتاد.
از یک جا به بعد باید پدر به فرزندش بگوید که چقدر دوستش دارد.
از یک جا به بعد باید # فرزند ، دست # پدر را بگیرم و با هم قدم بزنم.
از یک جا به بعد باید # مادر فرزندش را به یک شام دونفره دعوت کند.
از یک جا به بعد باید فرزند در گوش مادرش بگوید: چقدر خوب است که تو را داشته باشی.
از یک جا به بعد باید کسی که دوستش بد است که چقدر با بودنش حال ما را خوب کرده است.

و چه خوب است ، آن را از یک جا به بعد ، همین حالا باشد.