
انسان بودن و ماندن ، هزینه سنگینی دارد!
کسی که در مورد پول و دستمزدش زیاد اصرار نمی تواند کند و خیال می کند دیگران انصاف و شعور دارند ،
احمق نیست ، مناعت طبع ندارد.
کسی که برای شنیدن حرفها و شعرها و قصه ها و آثار هنری یک جوان بیتجربه وقتی می رود و حوصله به خراب می شود ،
احمق نیست ، انسان است.
کسی که به موقع در آورد و برای کلاس بودن ، به دلیل مصونیت از منتظر نمی ماند ،
احمق نیست ، منظم و محترم است.
کسی
که به دیگران اعتماد می کند و آنها را سر سفر می کند و به خانه او راه می
دهد یا محفل دوستانه و چای و قوه را درخواست می کند و صمیمانه و دوستانه
رفتار می کند ،
احمق نیست ، متواضع و مهربان است.
کسی
که برای حل مشکلات دیگران به آنها پول قرض داده یا ضامن وام آنها را ادامه
می دهد و به دروغ نمی تواند بگوید که ندارید و گرفتارم ،
احمق نیست. کریم و جوانمرد است.
کسی که از معایب و کاستی های دیگران ، درمیپذیر و بدی ها را نادیده می گیرد ،
احمق نیست. شریف است
.
کسی که در مقابل بیادبی و بیشخصیتی دیگران با توضع و محترمانه صحبت می کند و مانند آنها توهین و بددهنی نمی تواند ،
احمق نیست. مودب و باشخصیت است ...
کسی که به حرف هایش که پشت سرش زده می شود ممکن است نداده شود ،
احمق نیست ، صبور و با گذشت است ...