هیچ رابطهای در دنیا تنها با یک دلخوری ساده
در یک روز و زمان مشخص به پایان نمیرسد!
آدمها تنها با یک اتفاق خسته نمیشوند!
با یک شکست نمی برند!
با یک نرسیدن کم نمیآوردند!
احساس ضعف، ناامیدی و تنفر چیزی نیست که تنها در عرض چند ساعت به وجود بیاید!
هیچ آدمی تنها با یک تلنگر نمیشکند!
تنها با یک ناملایمتی کاسهی صبرش لبریزش نمیشود.
همه چیز کم کم به پایان نزدیک میشود!
با دلخوریهای کوچک.!
با رفتارهای به ظاهر بیاهمیت...
با خراشهای جزیی...
با دل سردیهای گاه و بیگاه...
آن وقت چشم هایمان را باز میکنیم
و میبینیم تنها یک قدم تا پایان فاصله داریم...
تنها یک تکان ناچیز کافیست
برای خراب کردن همه چیز ...
تنها یک جرقهی کوچک قدرت سوزاندن همه چیز را دارد..
تجربه
و اتفاقی ما را به پایان میرساند که خیلی سخت تر از آن را پشت سر
گذاشتهایم چون تنها یک قطره برای پر شدن ظرفیتمان جا داشتهایم...
کاش حواسمان به اتفاقات کوچک و به ظاهر کم اهمیت باشد...
گاهی همان اتفاق نقطهی پایان آدم هاست...